Dwergara

Wetenschappelijk: Ara severa (Ara severus)

Engels: Chestnut-fronted macaw

De dwergara is, zoals zijn naam doet vermoeden, een kleinere arasoort. Wel is het 'de grootste van de kleine arasoorten', en zit qua formaat tussen de kleine arageslachten Primolius en Diopsittaca en zijn grotere neven uit het geslacht Ara in. Ze komen voor in de noordelijke helft van Zuid-Amerika waar ze vruchten, zaden en noten eten. 

Kweekervaringen

In 2021 voegde ik een koppel Ara severa toe aan het vogelbestand. Deze werden in een buitenverblijf gezet van circa 4,00 x 1,30 x 2,20 m. De vogels kregen de keuze tussen een rechtopstaand natuurhouten broedblok en eenzelfde broedblok maar dan in een hoek van 45 graden geplaatst. 

Het blok van 45 graden werd al snel geaccepteerd en hetzelfde jaar volgde er eieren. Helaas stopten de vogels na enkele weken met broeden. 

In 2022 weer een kans. Eind april gingen de vogels goed het blok in en werden ze steeds agressiever. Op 8 mei controleerde ik het nest en vond ik het eerste ei. Bij nestcontroles waren beide vogels erg agressief. De man is te bang om alleen in de aanval te gaan, echter de pop komt bij het binnengaan van de vlucht het nest uit en vliegt dan recht op de 'indringer' af. De man volgt dan en helpt de pop bij de aanval. Zodoende moest de nestcontrole met een zachte handveger in de hand worden uitgevoerd om de vogels van het gezicht weg te houden. 

Om de vogels niet te veel te storen stelde ik een volgende nestcontrole uit en dus zag ik op 23 mei dat er inmiddels 3 eieren waren gelegd. Alle drie de eieren waren bevrucht.

Helaas kregen we te maken met erg heet en droog weer en op 11 juni bemerkte ik dat alle eieren afgestorven en uitgedroogd waren en heb ik deze verwijderd. 

Binnen twee weken zag ik dat het koppel weer terug goed agressief was en de pop veel in de blok zat. Inmiddels was ik net mijn fysieke winkel begonnen en heb ik het koppel maar even 'laten doen'. 

Op 1 augustus hoorde ik bij het voeren gepiep vanuit het blok. Er moest dus ten minste één jong geboren zijn. Omdat de vogels zo driftig waren en ik niet wilde dat de pop in de frustratie de jongen wat aan zou doen heb ik mezelf ingehouden en de nestcontrole nog even uitgesteld. Een week later was mijn beredenatie dat de eventuele jongen al wat flinker zouden moeten zijn en besloot ik toch in het nest te kijken. Er bleken twee mooie jongen in te liggen die toch zeker een dag of 10 oud moesten zijn, en die ik toen geringd heb met een 9 mm ring. Ook lag er nog een uitgedroogd maar bevrucht ei in. In de weken erna groeiden de jongen mooi uit. De vogels aten rond eind november, dus met 4 maanden oud voldoende zelfstandig. 

Voeding

Als voeding geef ik de serveras een goede aramengeling, met redelijk wat vette zaden en noten. Hieronder meng ik ongeveer een derde deel van mijn eigen papegaaienmengeling om het aravoer minder éénzijdig te maken. Ook voeg ik zelf nog extra noten toe (ongezouten notenmix, wat cdernoten, hazelnoten en voorgekraakte walnoten). Daarnaast krijgen ze in het kweekseizoen dagelijks fruit en groente. In het kweekseizoen werd ook constant eivoer (zowel orlux gold patee papegaai als witte molen original) en universeelvoer (orlux uni patee) ter beschikking gesteld, wat echter nauwelijks werd opgenomen, zelfs niet toen er jongen waren.