Catharinaparkiet

  • Wetenschappelijk: Bolborhynchus lineola
  • Engels: Lineolated Parakeet of Barred Parakeet

De catharinaparkiet is een kleine parkiet uit Zuid-Amerika. De huidige vorm komt niet voor in het wild omdat het een kruising is tussen twee ondersoorten. De kleur die het dichtste bij de wilde catharinaparkiet komt is de groene catharinaparkiet.

Voeding en huisvesting

In gevangenschap voer ik hen een goed mengsel voor grote parkieten (zie het kopje Voeding & Verzorging). Verder nemen zij graag veel fruit tot zich. Vooral appel en peer vallen in de smaak, maar ook andere soorten fruit worden goed opgenomen. Moeilijk te pellen zaden laten zij graag even weken in hun waterbak voor het eten. Hierdoor wordt het water snel zuur: vers drinkwater is daarom extra belangrijk.

Door hun korte vleugeltjes kost het catharinaparkieten meer moeite om te vliegen. Daarom zult u ze vaker zien klauteren en klimmen. Erg ruimte behoeftig zijn ze dan ook niet: een kweekkooi van 60x40x40 is voldoende, hoewel ik zelf een lengte van tenminste 80 cm aanhoud.

Karakter

De catharinaparkiet is een zeer rustige vogel. Een koppel zul je een groot deel van de dag tegen elkaar aan zien zitten, terwijl ze met hun ronde oogjes vriendelijk naar je terugkijken. Catharina's zullen nooit zelf de confrontatie zoeken met vogels van hun eigen of van andere soorten. Als zij zich echter belaagd voelen staan zij wel hun mannetje, en zullen ze niet terugdeinzen om parkieten veel groter dan zijzelf te verjagen. In onze gemengde volière met valkparkieten en catharina's, heb ik al veel valkparkieten het onderspit zien delven tegen een catharinaparkiet met uitwaaierende staartpennen en een wijd opengesperde snavel. Van een gevecht komt het echter nooit: de catharina's overbluffen hun tegenstander, waarna zij weer rustig verder gaan met eten, klauteren of liever nog het gezelschap van hun partner opzoeken.

Geslachtsonderscheid

Het geslacht bij catharinaparkieten is meestal vrij gemakkelijk te bepalen: De middelste twee staartpennen van de man zijn vanaf de punt voor een groot deel zwart. De pop heeft daarentegen helemaal geen zwart of alleen wat zwart op het uiterste puntje van de staart.

Er komen echter individuele uitzonderingen voor, dus poppen met relatief veel zwart en mannen met weinig zwart. Bij de mutaties zonder tekening kan het geslacht helemaal niet met behulp van de staart worden bepaald. Bij hen moet gebruik worden gemaakt van

een bekkentest. Als u uw pink tussen de botjes van het bekken kunt leggen, is het een pop, liggen deze botjes zeer dicht tegen elkaar, is het een man. Maar let op: Deze methoden zijn alleen te vertrouwen als de vogel geslachtsrijp is.  

De kweek

Catharinaparkieten zijn niet kieskeurig wat hun broedblok betreft: zowel een liggend als een staand blok met een afmeting van 20x20x30 cm wordt geaccepteerd, maar ook grotere blokken (valkparkietenmaat) worden in gebruik genomen. Ik hoor van sommige kwekers dat zij nestmateriaal verstrekken aan hun catharina's, maar zelf broed ik gewoon op beukensnippers.

Catharinaparkieten broeden 20 tot 23 dagen, waarna de jongen(, in vergelijking met de andere bij ons aanwezige parkieten,) vrij lang in het nest blijven: zo'n zes weken. Rond de dag dat de ogen zich openen, kunnen de jonge catharina's geringd worden. Standaard wordt hiervoor ringmaat 4,5 voorgeschreven. Mijn ervaring is dat dit soms aan de kleine kant is, waardoor ik standaard 5,0 omschuif.

Mutaties

Van de Catharinaparkieten is er de groene, blauwe (turquoise) en gele (ino) serie. Deze series kunnen allemaal worden gecombineerd met de zogenaamde donkerfactor, die onvolledig dominant vererft. Dat wil zeggen dat bijvoorbeeld een groene vogel die deze eigenschap niet heeft, lichtgroen is, een enkelfactorige vogel wordt D groen ofwel donkergroen en een dubbelfactorige ofwel DD-groene wordt olijfgroen. Ook bij de blauwe mutatie is dit het geval (turquoise, D blauw= Donkerblauw, DD-blauw=Mauve). De ino mutatie geeft een gele vogel met rode ogen. Bij de ino mutatie is de donkerfactor niet of nauwelijks te zien. Een combinatie van een turquoise en ino vogel geeft een creme-ino, deze is wit met een gele waas en rode ogen. Meer informatie over mutaties kunt u vinden onder het kopje mutaties & vererving.

Foto midden (vlnr): groen, ino (lutino), D-groen.

Foto rechts: Twee turquoise (blauw) en één crème-ino (ino turquoise) catharinaparkiet.

Foto rechts: een scala aan kleuren