Splendidparkiet

  • splendids
    Een koppel splendidparkieten. De man (links) voert de pop (rechts) om haar ervan te overtuigen dat hij bekwaam is om haar en de jongen te onderhouden.
     
    jonge splendidparkieten
    Het resultaat: twee gezonde jongen
     

    Wetenschappelijk: Neophema splendida

  • Engels: Scarlet-chested Parrot

De splendid parkiet (letterlijk vertaald: prachtige parkiet) is de kleurrijkste vertegenwoordiger van het geslacht neophema. Hij komt voor in zeer droge gebieden in Zuid-Australië. Er wordt gezegd dat de wilde splendids hun vocht halen uit het drinken van dauw en het kauwen op vochthoudende planten*(1). Zij voeden zich met zaden van grassen en onkruiden op de grond.

Eigenschappen

  • Man: Overwegend groen met brede blauwe vleugelrand. Rode borst. Diepblauw masker.
  • Pop: Overwegend groen met brede lichtblauwe vleugelrand. Groene borst. Het masker is kleiner en fletser van kleur. Poppen hebben meestal een witte vleugelstreep, maar niet zo consequent als bij de turquoisineparkiet. De teugel is wit.

De splendidparkiet is een vrij gevoelige vogel. Tijdens de rui moeten de vogels zeker niet overgeplaatst worden, omdat dit tot uitval kan leiden. Ook voor vocht is hij vrij gevoelig, omdat hij van nature in zeer droge gebieden leeft.

Splendidparkieten zijn goed te houden in kweekkooien van tenminste 80 cm lang. Ze komen echter beter tot hun recht in een volière omdat het echte vliegers zijn. Ze scharrelen graag op de grond op zoek naar voedsel. Dit bestaat bij ons uit een eigen mengeling die gebruikt wordt voor zowel de neophema's als de valkparkieten (zie het kopje Voeding & Verzorging), waarin naast de standaard zaden ook gras- en onkruidzaden zitten. Een stuk appel en een blaadje sla wordt altijd wel gewaardeerd. Net als turquoisines zijn splendids echte zonaanbidders. 

splendidparkiet
Een ander koppel splendids. De man
(links) is een wildkleur vogel. De pop
(rechts) is de blauwe mutatie.
 

Splendidparkieten kunt u makkelijk bij andere vogelsoorten houden. Het houden van meerdere koppels neophema's bij elkaar is echter niet verstandig: zeker de mannetjes zullen elkaar niet dulden.

Tijdens het broedseizoen wordt de pop regelmatig gevoerd door de man. Als zij er klaar voor is, kiest ze een geschikt broedblok uit. Een blok met een bodemoppervlak van 15 bij 15 is al voldoende. De pop legt hierin meestal 3-5 eieren, die ze alleen bebroed. De man brengt regelmatig een bezoekje aan de pop om haar te voeren. Voorgeschreven ringmaat voor de jongen is 4 mm, maar om alle jongen tegelijk te kunnen ringen moet het oudste jong vaak een 4,5 mm ring worden omgeschoven. Meestal is het geslacht van de jongen snel te zien aan de vleugelstreep, al is dit bij de splendidparkiet niet zo'n vast gegeven als bij de turquoisine.

Er zijn verschillende mutaties van de splendidparkiet, zoals blauw, turquoise, zeeblauw, cinnamon, opaline, etc. Verder is er de roodbuik splendid, welke is ontstaan door het selecteren op vogels met veel rood op de buik*(2)

Referenties

  1. Forshaw, J.M., ill.: Cooper, W.T., (1973), Parrots of the World, Lansdowne Editions 3th [Rev] Ed. p. 288
  2. Neophema studiegroep. De Splendidparkiet - Roodbuik. Verkregen van: http://www.neophemastudiegroep.nl/index.php?option=com_content&view=article&catid=8&id=10