Roodrugparkiet

  • Wetenschappelijk: Psephotus haematonotus
  • Engels: Red-rumped parrot
roodrugparkiet  
 Koppel wildkleur roodrugparkieten.  

De roodrugparkiet is zonder twijfel een van de makkelijkst kwekende parkietensoorten. De man is overwegend groen en heeft de kenmerkende rode stuit en rug, terwijl de pop wat saaier aandoet met een grijs- olijfgroene kleur. Naast de beschreven nominaatvorm, P.h. haematonotus, bestaat er ook de ondersoort P.h. caeruleus*(1) welke wat fletser en grijziger is van kleur. Verder heeft de man bij deze ondersoort een meer oranje in plaats van rode onderrug. Deze laatste vorm komt nauwelijks voor in gevangenschap of is in een vroeg stadium met de nominaatvorm ingekruist waardoor er nu geen verschil meer te zien is.

Hoewel de roodrug ook schrille stemgeluiden kan laten horen, kan hij ook een zeer mooie zang produceren. Zelfs de pop kan een melodie laten horen. In een ruime volière zullen roodrugparkieten kleinere vogelsoorten meestal wel met rust laten. Roodruggen kunnen zeer agressief zijn ten op zichte andere roodrugparkieten en soms ook andere vogels. 

Roodruggen kunnen worden gekweekt in kooien van tenminste 80 cm, al komen zij hierin slecht tot hun recht. Tijdens de vlucht ziet men namelijk juist zo goed hoe mooi de man eigenlijk wel niet is, met de felgele onderbuik, alle tinten groen en de bloedrode rug. Ook hebben de vogels een elegante manier van vliegen waarbij afwisselend steeds even hoogte gewonnen wordt en weer even gedaald wordt.  Een geschikt broedblok heeft een bodemoppervlak van 15-20 cm doorsnee, en een hoogte van 25-40 cm. De ringmaat is 5,0 mm.

Van de roodrugparkiet zijn diverse mutaties bekend, waarvan de opaline (oranje) en de blauwe roodrug waarschijnlijk de bekendste zijn.

De roodrugparkiet staat bekend als zeer goede pleegouder en brengt zelfs jongen groot van kromsnavels die een stuk groter zijn dan de roodrugparkiet zelf. Hiervan kan handig gebruik worden gemaakt wanneer een andere (grote) parkietensoort onverwachts stopt met broeden en de eieren in de steek laat.

Referenties

  1. Simpson, K. and Day, N. (2004) Field Guide to the Birds of Australia, Helm Field Guides, 7th [Rev] Ed., p. 148